każdym odcinku. Palce chirurga jak dwadzieścia ruchliwych macek biegały z błyskawiczną dokładnością. Chora oddychała głęboko i równo, siostra przełożona wylała już pół flaszeczki z eterem, sanitariusz w sąsiedniej sali cicho gotował narzędzia.<br>Sala iskrzyła się w przenikliwym, białym świetle elektrycznym, wszystko było w bieli i tylko ręce i fartuchy chirurgów kraśniały plamami jasnej krwi .<br>&lt;page nr=99&gt;<br>- ile minut? - zapytał chirurg jednostajnym głosem.<br>- Osiem, panie dyrektorze - odpowiedziała siostra, a chirurg rozszerzył ranę i włożył rękę do wnętrzności chorej.<br>Wtedy to właśnie stało się coś niespodziewanego i przerażającego w swej nagłości.<br>Rubiński zauważył, że na górnej części nosa, bo przez maskę widać było tylko oczy