Z dorożki wyskoczyła Rebeka Widmarowa i biegnąc zniknęła z początku w przejściu, potem zawróciła i weszła na schody. Zatrzymała się, spojrzała na beczkę z wapnem i jak gdyby wietrzyła coś nosem. Uderzył ją dziwny zapach zgnilizny. Ten zapach coś jej przypominał, ale co - nie mogła zgadnąć. Zniknęła w tumanie i krawiec posłyszał, jak drzwi zatrzasnęły się za nią.<br>- Muszę się jednak dowiedzieć, czy to na pewno ona -- postanowił krawiec Gold, który po wczorajszym wieczorze stał się wyjątkowo odważny. Nie miał zresztą już nic do stracenia. Jeżeli bał się, to tylko jednej rzeczy - wściekłości Widmara. Ból i namiętność rozsadzająca tego człowieka doprowadziły