I twe dłonie, jak w pąki, mnę w zdrobniałe pięście,<br>By się w nich docałować twych chrząstek i kości.<br><br>A one wypukleją na dłoni przegibie,<br>Niby pestki owoców, zróżowionych znojem,<br>I nieśmiałym do ust mych garną się wyrojem,<br>Zatajone w swej ciepłej od pieszczot siedzibie.<br><br>Ich dotyk budzi wzruszeń zaniedbanych krocie, <br>A ty, tuląc je w warg mych rozrzewnioną ciszę,<br>Dziecinniejesz w uścisku, malejesz w pieszczocie,<br>Chwila - a już cię do snu z lat dawnych kołyszę.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;* * *<br><br>Zazdrośnicy daremnie chcą pochlebić pierwsi<br>Czarom, skrytym w twym ciele z moją o nich wiedzą!<br>Oczy, co się rzęsami nie tknęły twych piersi,<br>Czyliż pustym