inną, gdzie indziej położoną winnicę. Nalbot odmówił, zasłaniając się tym, że nie może pozbywać się dziedzictwa, które przechodziło w jego rodzie z ojca na syna.<br>Achab wrócił do pałacu zgryziony. Padł na łoże, odwrócił się do ściany i nie brał do ust kawałka chleba. Marzenia jego o pięknym, rozległym ogrodzie królewskim rozbiły się o upór poddanego.<br>Jak zwykle w takich wypadkach, sprawę wzięła w swoje ręce energiczna i przewrotna Izebel. Pospieszyła ona do sypialni męża i rzekła:<br>- Wstań i jedz chleb, a bądź dobrej myśli, ja dam tobie winnicę Nabota Jezreelczyka.<br>Napisała natychmiast list do swoich zaufanych, by znaleźli dwóch świadków