w następnych latach na pewno około 2000, w rzeczywistości prawdopodobnie więcej. Przytłaczającą większość stanowiły firmy prywatne o różnych formach własności czy współwłasności. Prócz nowych instytucji profesjonalnych pojawiło się też wielu wydawców okazjonalnych, zainteresowanych publikacją jednego lub najwyżej kilku tytułów. Występowali oni niekiedy z ciekawą inicjatywą kulturalną, w wielu jednak przypadkach krótkotrwałe przedsięwzięcie edytorskie stanowiło przede wszystkim okazję do uzyskania łatwych i szybkich zarobków.<br> W okresie przełomu 1989]1990 radykalne reformy wewnętrzne przeprowadzały także "stare" niegdyś państwowe instytucje. Obecnie pomoc państwa dla nich ograniczała się do przyznawania sporadycznie dotacji na publikację pewnych książek, zwłaszcza naukowych. Należało więc własny program wydawniczy dostosować do