głosem.<br>- Ciszej, ciszej, na Boga! - Ja nie pozwolę!<br>Adaś posłyszał sercem szelest łez opadających z tych słów. - Nie ma innej rady... Proszę się nie obawiać... Nic mi się nie stanie. Jeśli go nie schwytam, to przynajmniej zobaczę go z bliska. Dowiemy się od razu, co się za tym kryje, a kryje się coś bardzo niedobrego.<br>- Nie, nie... - omdlewającym głosem, nabrzmiałym od serdecznej, strwożonej prośby, szeptała dziewczyna.<br>Adaś poczuł jej rękę na swojej ręce. Drgnął i przymknął oczy, opamiętał się jednak w tej chwili.<br>- Panno Wandeczko - szepnął gorąco. - To nic wielkiego... Jestem starym harcerzem... Za chwilę będzie po wszystkim. Jakby się obawiał zaklęć