zamku. Rano dostałem raport. <br>Próbowałem wyobrazić sobie tę scenę: mroczna sala, zbroje i stare portrety na ścianach, bezszelestnie poruszająca się służba. Rodzina siedzi przy długim stole w strojach wieczorowych, migocą świece w srebrnych kandelabrach... W ułamku sekundy earl znika. Urywa w połowie jakąś uwagę do kuzynki. Słychać tylko trzask, gdy kryształowy kielich z winem rozbija się na kamiennej podłodze. Widelec z kawałkiem mięsa opada na obrus. Staruszka o starannie uczesanych włosach, cała w koronkach i brylantach, dostaje ataku serca... <br>- Jak długo on przetrwał? - zapytałem.<br>- Prawie dziewięćdziesiąt siedem dni od momentu, kiedy AID się o nim dowiedział i włączył stoper. Drogi earl