Tom IV tej syntezy Współczesna krytyka literacka w Polsce ukazał się jako osobna książka w r. 1905. Feldman był zasadniczo sojusznikiem swojej epoki, uważał się za jej współtwórcę, starał się być obiektywnym w swoich ocenach i korygował je w kolejnych wydaniach, gdy mu się z dystansu czasu wydały niesłuszne i krzywdzące, witał z entuzjazmem każdy nowy, obiecujący talent, choć jednocześnie zgodnie ze swym światopoglądem człowieka czynnie zaangażowanego w kształtowaniu polskiego życia zbiorowego krytykował ekstremalne estetyzmy Przybyszewskiego czy Miriama i preferował pisarzy wiernych patriotycznym i obywatelskim obowiązkom literatury, jak Żeromski czy też Wyspiański, wychodząc z założenia, że każda wielka i autentyczna sztuka