w człowieku, ponieważ jest <br>&lt;page nr=66&gt; <br>przesłonięta przez pragnienia i żądze, tak jak księżyc ukryty za chmurami. <br>Tego rodzaju porównanie może prowadzić do wniosku, iż należy usunąć <br>chmury, aby zobaczyć księżyc, czyli oczyścić pierwotnie nieskalane lustro <br>'jaźni jednostkowej' ze wszystkich zanieczyszczeń i w ten sposób dotrzeć do <br>'natury buddy'. Moim zdaniem metaforę księżyca przesłoniętego chmurami <br>można interpretować także z punktu widzenia logiki 'absolutnie sprzecznej <br>samotożsamości'. Wtedy metafora ta miałaby na celu jedynie ukazanie, że <br>może istnieć coś, co jest niewidoczne dla oczu. Księżyc zawsze jest na niebie, <br>niezależnie od tego, czy jest przesłonięty chmurami, czy nie - tak samo <br>człowiek, nawet najbardziej nikczemny, zawsze