słyszę dziecko, rozlega się przecież jego radosny i dziwnie znajomy okrzyk.<br>Na podłodze oczywiście nikogo nie ma, a krzyk dziecka, teraz to sobie uświadamiam, wydaję ja.<br>Kaseta "Stilon Gorzów" z Wigilii, na której matka zarejestrowała mój głos, miałem wtedy trzy lata, matka przywiozła do Torunia szkolny magnetofon z mikrofonem w kształcie cygara. Stał w rogu salonu przy dębowej szafie z kompletu gdańskiego. Kasetę matka przechowywała w starej zetlałej kosmetyczce razem z pamiątkami po dziadku: chusteczką, klepsydrą na arkuszu A4 i banknotem dziesięciozłotowym z wizerunkiem Józefa Bema. Po śmierci dziadka i wuja Tadeusza przesłuchiwałem ją wiele razy w nadziei, że uda się