Zaraz udzielę panu głosu - rzucił uspokajająco, Jerzy, dziękując spojrzeniem Kolumbowi, że nawet nie drgnął.<br>- Otóż w tym wypadku władze postanowiły - mówił głosem coraz cichszym - zostawić panu pewną szansę rehabilitacji. Będzie się pan opiekował obu żydowskimi rodzinami, do których zwrócił się pan ostatnio z pewnymi propozycjami finansowymi. W wypadku jeśli spadnie którejkolwiek z tych osób włos z głowy... - Jerzy zawiesił głos. - Stasiu, bądź uprzejmy pana oswobodzić - rzucił do Kolumba. - Rączki pozostają na kolanach - pouczył przodownika, w chwili gdy Kolumb podnosił się z tapczanu.<br>Stojąc już z tyłu za nim, Kolumb spostrzegł, że grube ramiona policjanta drżą jak w febrze.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Ranny jęczy bez