ze świata do tego stopnia, że utwór zatraca cechy właściwe dramatowi: protagonista nie ma godnego przeciwnika, niemal brak fabuły - akcja koncentruje się wokół emanacji tworów powstających w umyśle bohatera. "Mental drama", dramatem umysłu, nazwał Manfreda autor. Dramat umysłu zdeterminowanego żądzą władzy, prowadzonego wciąż przez świadomość przeszłości, przez myśl o Astarte, ku niej.<br>Manfred całą swą zdobytą przed laty alchemiczną wiedzę i moc psychiczną kieruje ku nawiązaniu kontaktu ze światem zewnętrznym wobec świata ludzkiego. W momentach, w których wykracza poza granice dostępne dla innych, znajduje się w dwóch jednocześnie przestrzeniach. Jedna to przestrzeń psychiczna, niezwykłego napięcia, gdzie pojawiają się zrodzone w wewnętrznej