planetę. Srebrzysta Kula, zniżając się, wchodziła widać w jej <br>cień - na stronę nocy.<br><br>Obraz w oknie zacierał się, zachodził coraz ciemniejszą mgłą.<br><br>- Będziemy lądować - szepnął Groszek. - I to nie <br>jest Ziemia.<br><br>Ujął Ikę za rękę. Czuł, jak drży. Czuł zresztą, że i po jego plecach <br>płynie chłodny, ostry dreszcz.<br><br>Czy kula wyląduje tam, gdzie powinna? Czy nie rozbije się, nie wpadnie <br>w głębie mórz? Nie wiedział. Nie mógł przecież wiedzieć.<br><br>- No - powiedział lekko schrypniętym głosem - zaraz <br>się dowiemy...<br><br>Ika uśmiechnęła się. On zaś był jej za ten uśmiech bardzo wdzięczny. <br>Dawała mu znać, że można na nią liczyć. Że będzie wszystko