mieszkające w miejscowościach oddalonych od siebie o kilkanaście kilometrów. Na przykład: "bambino" po włosku znaczy dziecko. Mieszkańcy Vicenzy powiedzą "boccia", w Schio, oddalonym o dwadzieścia kilometrów, dziecko to "tosetto", w okolicach Treviso - "ceo", natomiast w Wenecji - "fantoin". W szkołach i urzędach też bywa różnie... Wielokrotnie słyszałam nawet w telewizji ludzi kultury, intelektualistów, polityków mówiących dialektem właśnie po to, by podkreślić swoje pochodzenie. Perfekcyjnie po włosku mówią przeważnie tylko obcokrajowcy. <br>&lt;tit&gt;Zawsze espresso&lt;/&gt; <br>Pamiętam mój pierwszy dzień we Włoszech. Był lipiec, palące słońce i błękitne niebo. Późnym rankiem obudził mnie miło ostry zapach kawy wdzierający się do mojego pokoju i słodka fala powietrza