piór ptasich, czap futrzanych. Niczego bardziej kolorowego nie wymyśliłby najbardziej pomysłowy kostiumolog teatralny.<br>Potem kościół wypełnił się do ostatniego miejsca. Osobno siedzieli mężczyźni, osobno kobiety. Psów od pewnego czasu nie przyprowadzają - była o to ciężka walka. Hanelt odprawia mszę w języku pidgin, jeden z katechetów tłumaczy jego słowa na język kuman. Wszyscy śpiewają, stosują się ściśle do reguł liturgii. Niektórzy podrzemują, porządkowi budzą ich szturchaniem długimi kijami. Do komunii przystępuje połowa obecnych, w tym kilkadziesiąt dziewcząt o pomalowanych twarzach, z odkrytym biustem, przeważnie zresztą nader urodziwym.<br>Misjonarz oświadczy mi potem: - Nie przyjechałem tutaj, żeby ludzi ubierać wbrew ich woli i zwyczajom