jak za swej pierwszej młodości oglądał wszystkie dęby, pod którymi siadywał Mickiewicz (wyobrażam sobie, że był taki w każdym szanującym się parku), jak oglądał wszystkie albumy i sztambuchy, do których się poeta wpisywał. I dalej tak mówi: "jeszcze dziś czytając i odczytując <name type="tit">Pana Tadeusza</>, gdy przypominam sobie, że Wojski swój kunszt kucharski czerpał z książki przywiezionej z Kopaczewa, gdy słucham, jak Protazy poucza Gerwazego, że intercyzą zakończy swój proces ťz Kwileckimi TurnoŤ, gdy znajduję jakby o ileż wcześniejsze echo tylokrotnych własnych polowań w ťlasach ObjezierzaŤ, wydaje mi się nie raz, że ten ostatni zajazd na Litwie rodzinnymi, poznańskimi połyska barwami". I