grali Hanka Ordonówna i Juliusz Osterwa. Piękna para.<br>Poetycki i groteskowy zarazem utwór sceniczny bardzo się podobał nawet tym, którzy zwykle uciekali z teatru, aby pograć w piłkę na Błoniach. W loży dyrektorskiej siedział starszy pan, na którego nikt z gimnazjalistów nie zwracał uwagi. Dopiero po ostatnim akcie i zapadnięciu kurtyny profesorowie nagle kazali wszystkim powstać i bić brawo. Skoro pozwolono okazywać entuzjazm, to głośnym oklaskom nie było końca. Wtedy podniósł się z miejsca ów starszy pan i kilka razy skinął głową, dziękując za entuzjastyczne brawa. Cóż się okazało? Tym panem był autor Ptaka, Jerzy Szaniawski, którego Osterwa nakłonił, aby zobaczył