z 'jaźnią oświeconą' jedynie <br>w swojej pierwotnej postaci. Do tej pierwotnej postaci można dotrzeć dopiero <br>po usunięciu przesłaniających ją pragnień, i dlatego orędownicy tej teorii <br>postulowali konieczność oczyszczania 'jaźni jednostkowej', a więc przejścia od <br>stanu skalania do stanu nieskalania. Jako metafory oczyszczania jaźni często <br>używali motywu lustra, pokrytego grubą warstwą kurzu. Twierdzili, że jaźń <br>człowieka nieoświeconego przypomina zakurzone lustro, natomiast jaźń <br>człowieka oświeconego, tożsamego z 'buddą' można porównać do lustra <br>czystego. Oczyszczanie lustra nie jest jego przekształcaniem. To samo można <br>powiedzieć o 'jaźni jednostkowej', niemniej jednak mamy tu do czynienia <br>z jakościową zmianą w jej obrębie, ponieważ zostaje usunięte to, co