stosunku do wszystkiego, co go otacza. Duszy zabić nie można. Autonomiczne "mogę przystąpić do..." czyni człowieka istotą odrębną od wszystkiego, co człowieka otacza, różni go od innych ludzi, sprawia, że człowiek może się poczuć sobą i tylko sobą. Człowiek w swej wolności może znaleźć siebie jako byt niepowtarzalny. To otwiera kuszącą perspektywę samokreacji. Ale "mogę przystąpić do..." jest także groźne. Bo mogę inaczej... Skoro mogę inaczej, wszystko, co ludzkość dotąd stworzyła, aby żyć, może zostać zanegowane. I tak otwiera się druga perspektywa, perspektywa totalnego liberalizmu, totalnej anarchii i chaosu bez granic. Te dwie perspektywy: perspektywa kreacji i perspektywa zniszczenia są fundamentem