mriie raź tam zabrał. Pomimo lata ziąb panowal na jej szczycie, gdzie stał kościół przerobiony z dawnej świątyni lowisza, klasztor i ruiny zamczyska, w które wbudo vano restaurację z wielkim tarasem. O niej ź pewnością mówił Wieśniewicz.<br>-Byłem - odparłem. - Jest tam taras z fantastycznym widokiem.<br>-A nie zmarzniemy? - zaniepokoiła się kuzynka Sandry. - Po drodze wstąpimy do mnie, wezmę z domu coś ciepłego!<br>Wstąpiliśmy. Mieszkanie było olbrzymie. Z Wieśniewiczem rozsiedliśmy się w śalonie na wielkiej, wygodnej kanapie. Kuzynka poszła się przebrać, nas zostawiając z butelką mocnego ziołowego likieru, który jej zdaniem miał nam dodać sił po kąpieli. Wróciła po dobrej chwili ślicznie