ust Tartuffe'a i miałem niejedną okazję do obserwowania, jak usiłuje go zetrzeć koniuszkiem małego palca umazanym w szmince. Dobrze poznawszy te pozory, odwzajemniałem nieprzyjaźnią. Po śmierci babki pozostała w rodzinie, pełniąc zaszczytną rolę gosposi. Raz mieszkała u mojej ciotki, raz u nas, a za honor poczytała sobie nasze wychowanie - moich kuzynów i moje. Nie wiem, jak tam było z kuzynami, ze mną znajdowała się w stanie nieustającej wojny domowej. Nie miałem do niej za grosz zaufania i stąd ta podwójna obawa o bezpieczeństwo Galileusza.<br>Pełen podziwu dowiadywałem się o jego odporności, kiedy odgradzany od świata wrogimi mocami, faktycznie ich więzień, potrafił