staje się nośnikiem ekspresji <br>chorałowej, służąc niekiedy także dramatyzacji tekstu. Równie ekspresyjnie (Largo) <br>­ patetycznie, opracowuje Nowowiejski wers Et unam sanctam, catholicam et apostolicam <br>Ecclesiam (s. 21, prz. 141) w Mszy nr 4 z unisonowo-oktawową deklamacją chóru <br>w dynamice ff, zakończoną archaizującym współbrzmieniem kwinty i równie archaizującymi <br>"pustymi" akordami kwintowo-kwartowymi w sekundowych przesunięciach (w partii <br>organowej). Styl mszy tej grupy współtworzy typ narracji, w której wers lub <br>dłuższa struktura stanowi z reguły odcinek, mikrostrukturę formalną, często <br>przedzieloną krótkim łącznikiem organowym, bądź ekstremalnie krótką interwencją <br>tego instrumentu; dotyczy to zwłaszcza części Gloria i Credo. Poszczególne odcinki <br>są przeważnie skontrastowane fakturalnie i