reakcji, a przez to bardziej stabilnymi niż białka i lipidy. Nic dziwnego; przecież ich biologiczną rolą jest przechowywanie, powielanie i przekazywanie informacji genetycznej. Nadtlenek wodoru i anionorodnik ponadtlenkowy nie powodują uszkodzeń składników kwasów nukleinowych. Co innego rodnik wodorotlenowy atakujący praktycznie wszystkie cząsteczki organiczne, a także tlen singletowy - jeśli może napotkać kwasy nukleinowe w komórkach. Reakcje rodnika wodorotlenowego z kwasami nukleinowymi prowadzić mogą do uszkodzenia zasad nukleinowych, reszt cukrowych (deoksyrybozy w DNA, rybozy w RNA) lub rozerwania wiązań fosfodiestrowych łączących nukleotydy - czyli powstawania pęknięć nici kwasów nukleinowych.<br>&lt;gap&gt;<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Na straży komórek naszego ciała przed reakcją Fentona stoi więc triada enzymatyczna: dysmutaza ponadtlenkowa, katalaza