a nie całkowitej jej likwidacji. Ludzie w Polsce chcieli i chcą, by ich materialna sytuacja zależała od wkładu pracy i kwalifikacji. To nie przypadek, że w okresie komunistycznym niechęci wobec przywilejów sekretarzy towarzyszyło przekonanie, że lekarze i nauczyciele powinni zarabiać więcej.<br>"Solidarność" oczekiwanie sprawiedliwości uczyniła swoim programem, którego nikt nie kwestionował. "Solidarność" przegrała jednak z generałem Jaruzelskim. Potem przywiązanie do równości i sprawiedliwości zaczęło słabnąć. W elitach ruchu opozycyjnego było coraz więcej takich, którzy myśleli, jak się z tego zobowiązania wykręcić. W partii komunistycznej także nikt wpływowy nie zamierzał się upierać przy postulatach sprawiedliwości. Mieczysław Rakowski w 1988 r. podniósł śluzę