księgarniach. <br><br>Tytuł brzmi co prawda ciężko, ale nie ma się co uprzedzać. Owen nie jest bowiem purytańskim skąpcem, który małe dziecinne radości zabija nudnymi kazaniami o cnocie oszczędności i wychowuje posępnych dusigroszy. To były hipis łasy życiowych rozkoszy, który w pewnym momencie zrozumiał, że nawet na supermodne spodnie dzwony czy kwietne girlandy też trzeba zarobić, a realny świat przyjemności bez pieniędzy nie istnieje. Wychodzi z założenia, że jeśli kilkulatek nauczy się panować nad pieniądzem, gdy dorośnie nie dopuści, żeby to pieniądz zapanował nad nim. <br>A swoje słuszne wnioski sprawnie przekłada na język życiowego konkretu. Opisuje, jak za pomocą domowego komputera założył