się zdaje, że ma pan serce jak dzwon i nieskazitelną<br>wątrobę, przez którą przetoczyło się morze alkoholu?<br> Dobrze, niech pan nie je.<br> Niech pan nic nie je...<br> Trzaśnie pan, ani się pan obejrzy! - podniosła ręce do ust, jakby<br>za dużo powiedziała, lecz spojrzawszy na mnie dorzuciła z mściwą<br>pogardą: - I kwita!<br> Mocne to było.<br> To, co usłyszałem.<br> I nikt tu tak ze mną nie mówił.<br> Wedle moich najskrytszych odczuć zdołałem przecie wymknąć się<br>śmierci.<br> &lt;page nr=152&gt;<br> I tym przeświadczeniem żyłem od dawna, a z pewnością od kilku<br>ostatnich dni.<br> Byłem przekonany, radośnie pewny swego, miałem coś więcej niż<br>nadzieję!<br> Tymczasem była ona złudna