A woda nie ma czarnych oczu i drgających wąsów. Tik-tak, tik-tak, tik-tak - stuka telegraf. Nadchodzi burza.<br>Pogrzeb przygnębił Jakuba. Cmentarna pustka przypomniała mu Marię. Tak wyglądał teraz jej świat. Pola śmierci. Pola oczekiwania. Z dala wydawały mu się nieskończoną płaską przestrzenią. Kiedy podchodził bliżej, gubił się w labiryncie. W Trzecim Królestwie dociekań, teorii, idei i argumentów. Nie znalazł tu szczęścia i ukojenia, prawda była coraz dalej. Coraz dalej... A przecież wciąż starał się nie zgubić. Przeglądał książki, które znalazł u Marii w instytucie - fachowe opisy gromad, podgromad i rzędów. Szarańczaki, straszyki, nogoprządki, przylżeńce, czerwce, pluskwiaki, hełmce. Próbował zrozumieć