sprzeczności. W świetle współczesnej psychologii głębi łatwiej nam zrozumieć doniosłość takich zmagań egzystencjalnych dla duchowego rozwoju osoby. Antoni wyszedł z tej walki - stwierdza życiorys - człowiekiem doskonale zintegrowanym.<br><br>&lt;tit1&gt;Cenobityzm &lt;/&gt;<br>Już &lt;name type="person"&gt;św. Antoni&lt;/&gt; ściągał do siebie tłumy ludzi, których fascynowało jego życie. Wielu deklarowało chęć jego naśladowania. Jednakże narodziny cenobityzmu (wspólnot monastycznych) łączą się z inną wybitną postacią tego okresu, &lt;name type="person"&gt;św. Pachomiuszem&lt;/&gt; (zm. 346 r.). Chłop egipski - podobnie jak Antoni - po odbyciu służby wojskowej obrał styl życia mniszego i przystąpił do organizowania wspólnot klasztornych, które już za jego życia przybrały zastanawiająco duże rozmiary. Przypuszcza się, że takie miasteczko klasztorne mogło liczyć ok. 40