B. Brockamp (w 1931 r.) zastosowali sejsmikę refleksyjną do mierzenia grubości lodowców, a W. Stern w 1929 r. wykorzystał w tym celu metodę elektromagnetyczną (prekursor radioechosondowań). R. Finsterwalder opracował i zastosował (1931) fotogrametryczne metody pomiaru ruchu powierzchni lodowca (metoda pseudoparalaks). J.P. Koch i A. Wegener w czasie wyprawy na lądolód grenlandzki w 1913 r. badali stratyfikację śniegu w strefie akumulacyjnej i temperatury lodu do 24m głębokości. Ostatnia ekspedycja Wegenera w latach 1930 - 1931 rozszerzyła znacznie znajomość tego lądolodu (zwłaszcza zagadnień klimatu, a także ustalenia grubości pokrywy lodowej metodą sejsmiczną). Równocześnie z aktywnością badawczą w terenie, pojawiły się teoretyczne prace na