życie. Wierzcie nam! Armia Czerwona to wasz jedyny przyjaciel&lt;/&gt; (tamże, s. 57).<br>Skuteczność tego typu zachęt była znikoma, a wyobraźnia radzieckich geniuszy propagandowych o zantagonizowanej polskiej obszarniczo-burżuazyjnej armii nie miały odzwierciedlenia w rzeczywistości. O stosunku żołnierzy do kadry dowódczej najdobitniej świadczy fakt, że wielu oficerów przechowało się w żołnierskich łagrach do czasu utworzenia armii gen. Władysława Andersa, unikając częstokroć tragicznych losów. Zresztą działalność Armii Czerwonej po 17 września nie ograniczała się tylko do akcji propagandowych. Pierwszymi ofiarami stalinowskiego barbarzyństwa stawali się oficerowie i żołnierze KOP, jeżeli nie zabijani w walce, to rozstrzeliwani na miejscu lub wywożeni do łagrów.<br>W trzy