bądź zatrute przez produkty rozkładu bakteryjnego w warunkach redukcyjnych. Te pustynne środowiska morskie z rzadka zarzucane były ścierwami, które niemal równocześnie otulane były powłoką osadu zapewniającego fosylizację. Grzęzły przy tym w silnie uwodnionym ilastym błocie lub pokrywane były nową porcją osadu dostarczanego przez prądy zawiesinowe albo wlewy wód oceanicznych do lagun. Tak powstały najsławniejsze stanowiska kopalne: Ediacara, Holzmaden czy Solnhofen. By zachowały się w takich warunkach kości lub muszle, zneutralizowany musiał być wpływ kwasów humusowych powstających w wyniku bakteryjnego rozkładu związków organicznych. Wystarcza do tego odpowiednio intensywny dopływ węglanu wapnia.<br>Miliony okazów wydobywane są corocznie ze skał i pozostają w nich