aby niepokonane ataki ich śmiechu nie wywołały na nowo wilka z lasu. <br>VII<br>Wyruszyli o dziewiątej rano, by zastać proboszcza zaraz po mszy. <br>Dzień był prześliczny, wymyty wczorajszym deszczem, świeży i słoneczny. Jaskrawa zieloność łąk rwała oczy. Z miasteczka, widnego jak na dłoni, płynął pogodny dźwięk kościelnego dzwonu, a z łąk zapach skoszonego siana. W sadach wiśnie tonęły w czerwieni dojrzałych owoców: ciężar różowiejących moreli przyginał ku ziemi gałęzie, a czarne i słodkie morwy zaścielały trawę pod drzewami. <br>Gabriela niosła na ręku koszyk (miała bowiem zamiar kupić w mieście słoiki do konfitur) i była niesłychanie wesoła. <br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>VIII<br>Była już zupełnie wyczerpana