Claudel.<br> Pozostawały do złupienia tylko lakierowane kamasze. Poszedł tedy do<br>szewca Ptolomeusza, którego słynna pracownia mieściła się na samym rogu<br>ulicy Szarlatanów, tuż obok monumentu Cassiniego. Zastukał do drzwi.<br>Cicho. Po chwili jednak drzwi się odemknęły troszeczkę i pan Ptolomeusz<br>wypchnął na świat Boży połowę dziobatego nosa.<br> - Pan co?<br> - Chciałem lakierowane kamasze.<br> - Proszę, tylko cicho: żona śpi.<br> Szewc przeprowadził Osiełka przez długi korytarz i po chwili znaleźli<br>się w sklepie.<br> - Pan ma jaki numer?<br> - Szczęśliwy.<br> Osiełek zdjął stare trzewiki, cisnął je pod kontuar, wślizgnął podane<br>lakiery i znowu dostał konwulsji. Rzężąc nieprzytomnie, wymachiwał<br>laską z czerwonym fontaziem, rzucając się po sklepie