wyłącznie wina Smocurka. Był zbyt łakomy.<br>Smocurek spojrzał na mnie z wyrzutem. Następnie wstał i poczłapał w stronę Hiacynty. Przeszedł przez poduszkę i dotarł na brzeg łóżka. Stanął z rozłożonymi skrzydłami i powiedział łagodnie:<br>- Moja droga, przepraszam, że sprawiłem ci tyle kłopotu. Mam nadzieję, że liście, których cię pozbawiłem...<br>- Z łakomstwa - wtrąciłam zjadliwie.<br>- Owszem. - Nie zrażony skinął łbem. - Więc tak jak mówiłem, zanim przerwała mi nasza niebieska Jargołka, mam nadzieję, że te liście nie są zbyt trudne do zdobycia.<br>Spojrzałam na niego ze zdumieniem. Co to za istota? Zamiast się martwić o siebie, martwi się o innych.<br>- Kiedy odczarujesz Smocurka? - spytałam