zarzucić, że piszę z rozrzewnieniem o czasach, kiedy jednocześnie wydawano w sądach wyroki śmierci na niewinnych akowców i zaczęło się bezprawie Urzędu Bezpieczeństwa. Ale kto o tym wiedział? Może Leon Kruczkowski, który z obozu jenieckiego w Woldenbergu powrócił do pełni łask u władz, może Polewka. Komunikaty w prasie (rzadkie) były lakoniczne, nie zawierały informacji o wyrokach sądowych, z wyjątkiem może moskiewskiego procesu szesnastu. Takie wiadomości nie docierały do nas w formie, która mogłaby zamącić nasze pisarskie pojednanie, gdyż polityka nie przeszkadzała wtenczas zagorzałym lewicowcom żyć w zgodzie z pisarzami o zupełnie odmiennych poglądach. Pito wspólnie wódeczkę, urządzano razem występy na zabawach