I kilka na ścianach...<br> - Gdyby to była druga projekcja, pokrywałaby raczej cały obraz - powiedział Nygren. - Ale to nie jest pewne. Zbyt wiele przypadkowości w takich utrwaleniach...<br>- A głos? Ten... ten bełkot? - dopytywał się rozpaczliwie Rohan.<br>- Jedno słowo było wyraźne: "mama". Słyszał je pan?<br> - Tak. Ale tam było jeszcze coś. "Ala"... "lala"... to się powtarzało...<br> - Powtarzało się, bo przeszukałem całą korę ciemieniową - mruknął Sax. - To znaczy całą okolicę pamięci słuchowej - wyjaśnił Rohanowi. - To było najniezwyklejsze...<br>- Te słowa?<br>- Nie. Nie te słowa. Konający może myśleć o czymkolwiek; gdyby myślał o matce, byłoby to nawet zupełnie normalne. Ale jego kora słuchowa jest pusta. Zupełnie