Zamożna szlachta z zachodniej części kraju, nastawiająca się na gospodarkę kapitalistyczną, przeciwstawiała się reakcyjnemu kursowi Warszawy w imię obrony swobód obywatelskich i wolności słowa. Grupie posłów ziemiańskich z województwa kaliskiego przewodniczyli bracia: Wincenty i Bonawentura Niemojowscy. Na drugim z kolei sejmie w 1820 r. wystąpili oni z oskarżeniem rządu o łamanie konstytucji, a zwłaszcza o bezprawne ustanowienie cenzury. Za sprawą Niemojowskich sejm odrzucił większość przedłożeń rządowych, m.in. kodeks postępowania karnego; w tym wypadku opozycja domagała się jawności sądu i wprowadzenia lawy przysięgłych. Aleksander I nie ukrywał oburzenia na sprzeciwianie się jego woli, wyjeżdżając z Warszawy oświadczył Konstantemu, że może się