celu, może być &lt;page nr=14&gt; zhańbione i zbezczeszczone, ale to dokonuje się już w odbiorze i zastosowaniu - do dobrego albo do złego. Jako twór sui generis, jako partytura poza autorem i odbiorcą pozostaje zawsze protestem przeciw szczególnie przewrotnym i zakamuflowanym przejawom zniewolenia.<br> Oczywiście na literaturę czyha niebezpieczeństwo zniewolenia i jałowej skargi ("głośnego lamentu niepocieszonej Chimery" jak powiada Eliot): gdy godzi się na to co jest, gdy powraca z upodobaniem do zastygłych i martwych kształtów, gdy umacnia się w formach bezpiecznych nie wymagających wysiłku, rezygnuje z prób wydarcia się z własnej kondycji, przestaje być drogą do czegoś więcej i czegoś ponad to, co dane