Cała ostatnia część drogi do siodełka, chociaż trudna i urwista, mijała nam wesoło. Diego musiał mi kilka razy pomagać, bo nie mogłam zrobić długiego kroku, znowu śmialiśmy się jak dzieci i w końcu zanim spostrzegliśmy, że to już siodełko, otworzył się widok na tamtą stronę.<br>Po tamtej stronie był drugi łańcuch górski.<br>Spytałam: - Gdzie jest Francja? - Diego wskazał palcem na ten łańcuch. Spytałam jeszcze: - Czy tam pójdziemy? - Tak - odpowiedział - tam pójdziemy.<br>Ale to jutro, a tej nocy chciałam tylko zostać z Diegiem i cieszyłam się, że wschodził księżyc jak ogromna głowa, krzyknęłam - popatrz, Diego! - bo chyba nigdy dotychczas nie widziałam takiej czerwonej