aby krótsze było od strony poduszki, która zasłoni lukę. Ale pan Pociejak żachnął się, zdenerwowany.<br>- Nie chcę. Właśnie niech drapie w pięty.<br>Już do końca wieczoru milczeliśmy zdumieni, dopiero długo po zgaszeniu światła powiedział Thomson jakby na dobranoc:<br>- No, no.<br>A na drugi dzień spotkałem pana Pociejaka na korytarzu, z laską, nie różniącego się niczym od spokojnego i łagodnego emeryta na długim spacerze. I kto by to mógł pomyśleć, że coś tam w nim siedzi, że się jakoś spiera z życiem i wiedzie rozgrywki z losem.<br>Albo taki Mac Kinley. Pedagog i teoretyk. Natura badawcza i chłodna, mimo że humanitarna albo