kwas panaksynowy wzmagający przemianę materii, ginseninę o działaniu insuliny, także ciał o charakterze hormonów płciowych żeńskich.<br> Nawet w najstarszych źródłach, z jakich czerpać możemy nasze wiadomości, spotyka się wskazania o charakterze rzeczowym. Najdawniejszy dokument, jaki dotychczas znamy, gliniana tablica lekarza sumeryjskiego z Nippur w Mezopotamii, pochodząca z okresu ok. 3000 lat przed Chr. wymienia jako stosowane podówczas surowce lecznicze: korę wierzby, mirt, gumożywicę asafetyda, ziele solirodu, daktyle, figi (mleko, skórę wężów, szylkret), które przetrwały jako leki do dnia dzisiejszego. Tak np. kora wierzb zawierająca garbniki a nierzadko także glikozyd salicynę, stosowana bywa jeszcze współcześnie jako lek ściągający, przeciwzapalny wzgl. przeciwgorączkowy. Liście