śmierci pisarza staraniem jego lwowskiego przyjaciela i obrońcy Ostapa Ortwina ukazały się Głosy wśród nocy. Studia nad przesileniem romantycznym kultury europejskiej (1912) oraz Widma moich współczesnych (1914). Ważnym dokumentem dla poznania osobowości Brzozowskiego był też jego Pamiętnik (1913), uzupełniony fragmentami listów autora.<br>Lektura pism Brzozowskiego nie była i nie jest łatwa, pisał gorączkowo, w pośpiechu, nie dbając o konstrukcję i klarowność wykładu, gonił swą myśl i swoje idee, które odżywiane bezustannie niezmordowaną aktywnością i zachłannością czytelniczą pęczniały od nadmiaru treści i rozsadzały wiązania jego książek. Jego język krytyczny nosił wyraźne ślady wpływów stylistyki modernistycznej, liryzmu, patosu, przesady retorycznej, co niejednokrotnie zamieniało