że Gawriłę znów zaaresztują. W każdą niedzielę, od wczesnego ranka stała z Norą przed furtką, a czasami szła w kierunku stacji, aby w ten sposób skrócić czas oczekiwania. Na przyjazd Gawriły stroiła się, przeglądała się co chwila w lusterku, przecierała ręcznikiem czerepowiecką łyżkę, a na stół przykryty świeżym obrusem kładła laufer z wyszytym napisem: "Żono nie złość męża".<br><br>- Gawriłuszka - mówiła ze wstydliwą czułością - przyjechałbyś w sobotę wieczorem... Słońce rosę wypija, a księżyc łzom sprzyja...<br><br>Żegnając go o zmierzchu, dawała mu na drogę pieróg z mięsem i pięknie przyrumienione watruszki z serem i rodzynkami. Na jej smagłej twarzy smutek układał się w