Edykt Rotariego zajmował się tylko jedną ze stron tego dualizmu; druga pozostawała w domyśle, stanowiąc logiczną implikację sformułowań, które dotyczyły bezpośrednio Longobardów.<br>Szczególnie wymowny jest pod tym względem 204 rozdział edyktu: &lt;q&gt;"Żadnej wolnej kobiecie, która pod jurysdykcją naszego królestwa żyje według prawa Longobardów, nie wolno żyć samowładnie, to jest selbmundia, lecz zawsze musi ona pozostawać pod władzą męskich krewnych, lub w ostateczności króla; nie wolno jej też niczego z ruchomego lub nieruchomego mienia darować ani zbywać bez zgody tego, pod czyim pozostaje mundem"&lt;/&gt; (Nulli mulieri liberae sub regni nostri ditionem legis langobardorum viventem liceat in sui potestatem arbitrium, id est selbmundia