nutami. <br>- Nokturn H-dur op. 62? <br>- Tak. Numer jeden. <br>Siadam przy stole, otwieram teczkę, ręce mi się trzęsą, do diabła! Pochylam się nad wyblakłymi nutami. No tak... <br><br><br>Przerwaliśmy pracę nad etiudą i Tata kazał mi wrócić do mazurków. Dawno ich nie grałem, a strasznie je lubię. Więc gra mi się lekko, fajnie. Tata jest zadowolony. <br>- Tylko cis-moll zupełnie mi się nie podoba. Romantyczna swoboda - pięknie! Ale nie wolno ci zapominać, że pod tą romantyczną chmurką skryta jest jasna, klasyczna forma. A ty wszystko zamazałeś. I przez to wcale nie zyskałeś na romantyzmie, a tylko zgubiłeś konstrukcję. Spróbuj wydobyć kontrasty smutku