mnie i spuszcza oczy.<br> &lt;page nr=268&gt;<br> - Mogę ci powiedzieć, jak się do tego odniosłam.<br> - No, właśnie... - bąkam - właśnie, ciekawe...<br> - Ponieważ przekonałam się, że nie umiesz skrzywdzić muchy... -<br>zawstydziła się jakby.<br> - Więc im to powtórzyłam!...<br> Chwała Bogu, znam cię lepiej od nich.<br> No i tak... - zamilkła na chwilę.<br> - No i moje zdanie się liczy!<br> - Dziękuję ci, Heleno - mówię czując, jak pieką spierzchnięte<br>ręce, nasmarowane gliceryną.<br> - Przestań.<br> Nie masz mi za co dziękować.<br> Lepiej powiedz, skąd ci to w ogóle przyszło do głowy?<br> - Chyba teraz wiem - powiedziałem po chwili.<br> - Ale tego nie da się jednym słowem...<br> - Mam czas posłuchać - powiedziała.<br> - Daj teraz nogę!<br> Ja ci