i krytycy wstępując do literatury dali się poznać od razu jako programo-twórcy: zainicjowali wielką dyskusję literacką, chętnie występowali z artykułami i książkami o charakterze manifestów, nie stronili od autodefinicji (mimo cenzury). Literatura dla nich była tylko szczególną - to prawda, ale jednak formą społecznej i politycznej obecności. W ostatecznym rachunku liczyły się "wartości". Nawet od początku lubiący chadzać własnymi drogami, ezoteryczny Jarosław Markiewicz tytułuje swój tomik słowami petenta historii: "Przychodzę zapytać o imię czasu, który wnoszę"; Świetlicki napisze "patrzę w twarz smoka i wzruszam ramionami"; Miłosz Biedrzycki w wierszu Akslop (tytuł trzeba czytać jako anagram) zarezerwuje sobie status turysty bez żadnych