po dnie. Doprowadziło to do fizjologicznego odłamywania się we wczesnych stadiach rozwojowych i ewolucyjnego skrócenia łodygi do postaci guzika gęsto pokrytego cirri. W środkowej jurze powstały w ten sposób organizmy swobodnie żyjące, zdolne wręcz do krótkotrwałego <page nr=172> pływania (Isocrinus). Jedynie wczesne stadia rozwojowe mają w pełni wykształconą łodygę. Choć w mezozoiku liliowce były niezbyt liczne, to pod względem zróżnicowania ekologicznego były grupą bogatszą niż w paleozoiku (ryc. 7.10B, 7.11). Szczególnie odnosi się to do liliowców jury i wczesnej kredy. Obok typowych postaci o długiej łodydze i małym kielichu liczne były formy o łodydze zredukowanej, swobodnie żyjące czy wręcz planktonowe (Saccocoma