siłę", w każdym razie bardzo rzadko, długo je w sobie nosząc i poddając wielokrotnym poprawkom. Męczył się w niepewności, czytał gorące jeszcze teksty kolegom, radził się... Z lubelskiej paczki był bodaj najbardziej "czechowiczowski". Niektórzy mawiali żartem, że wiersze pisze z ambicji; bo uparł się, że także potrafi. Myślę, że był lirykiem wtórnym, bez wyraźnej indywidualności; gdyby nie zginął tak młodo - dwadzieścia osiem lat! - miałby zapewne poważne szanse w prozie i krytyce literackiej.<br>Wszystkie publikacje o "wspólnym pokoju" i Czechowiczu, że wymienię wspomnianą już końcową partię "Ballad przed burzą" Wiesława Szymańskiego. "Portrety i zapiski" Stanisława Piętaka, "Cyganerię" Wacława Mrozowskiego, także esej o