Wawrzonie, nie wyłączając owej sztuki srebra - tudzież reszty nie sprzedanych jeszcze grabowych prętów. Nadto zaś dla tym bardziej przykładnego ukarania, występny kmiotek miał być osadzony na dwadzieścia cztery godziny w ratuszowym areszcie - - o chlebie i wodzie...<br>Wyrok egzekwowany został niezwłocznie - i Wawrzon pod groźnym okiem umundurowanej figury powędrował do ciemnego loszku w podziemiach ratusza.<br>&lt;page nr=256&gt; Wypuścili go dopiero nazajutrz na południe.<br>Powlókł się ku Pradze przejęty chłodem i jakimś rozdygotaniem wewnętrznym, osowiały i cierpką żałością przepełniony - - Takie się widziały poczciwe i ludzkie... te panicze na Bednarskiej!... - mamrotał potrącany przez prędkich przechodniów. - Dobrze im z oczów patrzało...<br>myślałby kto... no, no!... A tu